Chefkok Aug 25, 2021

Ik vind het leuk om te koken. Dat heeft misschien iets te maken met dat ik 10 jaar in de horeca heb gewerkt. Van de andere kant, van die 10 jaar waren er 9 in een pannenkoekenrestaurant, en die vind ik nou net niet leuk om te bakken. Wel om mee te experimenteren, eens een keer wat anders dan simpel spek-en-kaas. 

Oké, geen pannenkoeken dus, maar wel koken. Ook hier experimenteer ik graag (met wisselende resultaten), naast het bereiden van de dagelijkse kost. Een maaltijdplanning wordt voor de hele week vaak vooraf gemaakt en meestal hou ik me er ook wel aan. Maar vaak ook niet. 

Hamburgers, aardappen en spitskool staat er voor gisteren op het programma. Aardappelen kunnen lekker makkelijk afgeborsteld, afgewassen en met zout en een snufje knoflookpoeder in de airfryer. Maar daar houdt het voor vandaag op met gemak. 

Want spitskool eten we niet zo vaak. En als we het eten, is dat gewokt met wat ketjap en knoflook. Maar de wok is groot. Zo groot, dat ik met goed fatsoen geen extra pan op het vuur kan gebruiken voor de hamburgers. 

Gelukkig hebben we een tosti-ijzer. De kinderen vinden het hilarisch, een hamburger met tosti-motief op hun bord. Smaakt er niet minder lekker om, want die zijn als eerste op.

Terug naar de spitskool. Ik wil eens wat anders dan de standaard bereidingswijze. Even kort koken, in een ovenschaal met kaas en gevierendeelde cherry-tomaatjes en hop, onder de gril. 

Zeg, had je dan die hamburgers niet alsnog in een pan kunnen bakken? Ssst, hou je mond. Tostiburgers zijn veel leuker.

Het mist wat smaak op deze manier, had wel wat zout en peper kunnen gebruiken. En geraspte kaas in plaats van gesneden plakjes. Maar voor de rest: geen slecht recept. Ook zoonlief heeft z'n bord zo leeg. 

"Zijn er nog wat aardappeltjes en hamburger over?"

Uiteraard. Puber in de groei. Wil je ook nog wat groenten?

"Meh... Die vond ik niet zo heel lekker."

Nou ja, oké, vooruit dan. Hij heeft ze wel opgegeten. Daar doe ik het voor.

Vervolgens is daar ook nog onze kleuter. Die is wat minder te spreken over mijn experiment. 

"Het smaakt naar slijm! Ik moet er bijna van overgeven!" 

Nou, als je het dan hebt over een klap in je gezicht... 

Grappig genoeg probeert ze 2 minuten later een toetje te ontfutselen. Nou, kleine driftkikker, dat dacht ik toch van niet. Of ze dan nog een stuk Frozen 2 kan kijken totdat ze weer in het zwembad kan? Ook dat niet, want ik vind jouw gedrag op dit moment echt niet aardig. 

Ze probeert nog wat tegen te sputteren. Dat het echt niet lekker was. En vies. En...

Ik wuif haar weg. Neem maar een voorbeeld aan je broer. Die vond het ook niet lekker, maar heeft wel z'n bord leeg. En heeft me daarna vertelt dat het "meh" was. Die heb ik niet gehoord over slijm, of vies, en al helemaal niet over overgeven. En ik heb niet drie kwartier in de keuken gestaan terwijl jij lekker in 't zwembad lag te plonzen om op deze manier afgescheept te worden.

Ze druipt af. Ik ga naar de schuur, daar ligt nog 15 kilo aardappelen op me te wachten om in een kist gestopt te worden. 

10 minuten later staat ze in de deuropening. 

"Papa? Ik heb mijn bord leeg. Maar ik vond het eigenlijk niet zo heel lekker, sorry."

Ik krijg er zelfs nog een knuffel bij. Schijnbaar heeft het toch indruk gemaakt. Eens kijken hoe lang dat ze dit onthoudt. 

Beetje jammer: er is pas een kwart van de spitskool op. Dat betekent dat er nog 3 kwart over is...