De extra lange kerstvakantie zit er weer bijna op. Begin deze week kwam het verlossende woord: de scholen gaan weer open!
Ik ben er blij mee. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de kinderen.
De oudste maak ik me niet zo veel zorgen over. Die heeft in groep 8 wel laten zien dat hij prima thuis kan leren, dus dat zou in de brugklas ook wel goed gaan.
Zoonlief... twijfelgevalletje. Hij kan 't wel, maar is heel snel afgeleid. En dat is in groep 8 natuurlijk niet handig.
En tja, dan die jongste. Van de ene kant staat ze er om te springen. Ze doet niets liever dan Google-meeten met haar juf en klasgenootjes. Maar van de andere kant, 2 keer per week een kwartiertje achter de Chromebook en voor de rest vrij spel, dat is voor haar ook te veel van het goede.
We merken dat nu al. Twee-en-een-halve week vakantie heeft ze nu en ze is met vlagen niet te genieten. Pure frustratie zit er in. En of ze nu een hele dag vermaakt wordt of dat ze zichzelf moet entertainen. Of je binnen blijft of de hort op gaat. Haar broers thuis zijn of ze het enige kind is... Als de bom barst, dan zijn we een rotfamilie, wil ze hier niet meer wonen en trekt ze het liefste al haar haren uit het hoofd.
In de Oudejaarsconference van Peter Pannekoek snijdt hij dit onderwerp ook aan.
"De ergste maatregel vinden mensen het sluiten van de scholen. Geconfronteerd worden met je eigen kinderen. De horror!"
Oké, je moet van zijn humor houden. Dit stukje vind ik minder grappig, bij andere lig ik dubbel.
Ik denk dat Peter het hier bij het verkeerde eind heeft, in ieder geval in onze situatie. Ik vind het helemaal niet erg om geconfronteerd te worden met mijn eigen kinderen. Gezellig zelfs!
Alleen, praktisch is anders. Thuiswerken? Helemaal top. Thuiswerken met kinderen? Mwah, stukje minder top. Want die (en dan vooral de kleinste) staat om de haverklap aan je bureau om een sneeuwpop te tekenen of te vragen welke kleur de haren van je unicorn ook al weer waren.
Maar er zit ook genoeg positiefs aan. Het samen lunchen is helemaal gezellig, we mogen extra koekjes tijdens de koffiepauze en de knuffels op willekeurige momenten zou ik voor geen goud overslaan.
Maar die woede-uitbarstingen...
Ik denk dan ook dat meneer Pannekoek het bij het verkeerde eind heeft. En dat het zou moeten zijn:
"De ergste maatregel vinden kinderen het sluiten van de scholen. Geconfronteerd worden met je eigen ouders. De horror!"
Want hoe ze ook hun best doen, hoe veel activiteiten je ook plant of hoe veel schermpjes of games er gespeeld mogen worden: weken aaneengesloten met je eigen ouders opgescheept zitten, is niet te vergelijken met de sociale connecties en de afleiding je op school hebt.
Laat die scholen dan maar ook lekker open gaan. Een zelftestje meer of minder duwen we ook nog wel in die neus. Maar ik denk dat het voor ieders bestwil is dat we maandagmorgen om half negen kunnen afzwaaien en zeggen: veel plezier!
Er zijn nog geen reacties. Ben jij de eerste?