Ik wil al een tijdje met het gezin uit eten. Gewoon, met z'n vijven naar een restaurant. En nee, dan heb ik het niet over een grote, gele M.
Vaderdag is het uitgelezen moment. Waar gaan we heen? Ik nijg naar een Wereldrestaurant waar je onbeperkt kunt wokken of je tegoed kunt doen aan eten uit andere windstreken. Leuk voor als je met familie of vrienden een avondje gaat tafelen, niet als je met je koters 'even' gaat eten. Mijn ex-vrouw raadt vervolgens Amigos aan en daar gaan we dan maar in mee.
"Amigos BBQ restaurant Veldhoven. Het paradijs voor de BBQ liefhebber."
Grappig. Ik ben helemaal geen liefhebber van de barbecue. Wel het eten, want dat is lekker. Maar het barbecueën op zich laat ik graag over aan iemand anders. Ach, we zien wel wat er gaat gebeuren.
Bij binnenkomst om 17:00 is het rustig. Twee andere gezinnen met kinderen zijn ons voor, ongetwijfeld om dezelfde reden daar aanwezig als wij zelf. Een vriendelijke jongeman wijst ons een tafel, duikt er onder om het gas aan te steken en vraagt ons vervolgens of we al eens eerder geweest zijn. Ondanks het tegensputteren van zoonlief, legt hij uit wat de bedoeling is.
Goed geregeld: hij legt daarbij extra de nadruk op de bordjes: het kleine bordje is voor het rauwe vlees, het grote bord is voor al het gebakken of ander eetbare spul. Check.
Alle soepen, vlees, sausjes en salades zijn verder onbeperkt, net zoals het brood en de frietjes die er aan komen.
Dan mogen we los. De twee verschillende soepen worden goed warm gehouden. De Toscaanse tomatensoep smaakt me wat vreemd (heb denk ik liever Chinese), de Mosterdsoep is lekker. Maar daar komen we niet voor, dus gaan we al snel met vijf borden - ahum, jongeman, ga jij je kleine bordje even halen? - op rooftocht.
De keuze is uitgebreid en we hebben de keuze uit 19 verschillende soorten vlees en vis. De kleinste (2) kiest veilig voor een frikandel en barbecue-worstjes. Bonuszoon (10) gaat voor de voorgegaarde kipballetjes en een speklap. Zoonlief (9) pakt een traditionele hamburger en gemarineerde kipfilet. Mijn vrouw begint licht met wat pangasiusfilet en ik neem Hawaiiaanse kalkoenfilet en een kip sashlick.
Terug bij de tafel is er dan even wat gestechel over de beste plek voor onze buit. Ik claim natuurlijk de meeste ruimte, want ik bak voor twee. De rest moet maar inschikken. Het aparte langwerpige vispannetje van mijn vrouw vormt en schuine scheidslijn tussen de twee jongens. Uiteindelijk kunnen we met ons vijven goed uit de voeten met het bak-oppervlak en kan het bakken - en wachten - beginnen.
Terwijl iedereen met een eigen tang het vlees duizelig draait, worden er frietjes en stokbrood bezorgd en gaan we op zoek naar iets voor bij het hoofdgerecht. Ook daarbij slagen we. Gekookte eitjes, koude pastasalade, coleslaw en een maiskolf hoort er gewoon bij. Ik mis een beetje de grote stukken paprika en schijven ananas om op de BBQ te leggen, maar dat kan iets persoonlijks zijn.
Het vlees smaakt ons goed. De marinades zijn lekker en het is mals. Alleen een stukje kangoeroebiefstuk in de derde ronde valt me tegen. Smaakt prima, maar is erg taai.
"Dit is de leukste Vaderdag ooit!"
Bonuszoon is echt helemaal onder de indruk. Hij voelt ze net een echte chef en is ontzettend trots op zijn eigen bbq-kwaliteiten. Deze dag komt hoog in zijn lijstje van favoriete dagen, misschien zelfs wel op nummer 1. Zoonlief wil zo ver nog niet gaan, maar geeft het toch een plek in de top 10. Dat is ook niet erg, hij heeft net 3 dagen Disneyland achter de rug, dan zijn er nog maar 7 andere plekken vrij. Zelfs de volgende ochtend beginnen ze er nog over, want dat zelf barbecueën is toch wel echt heel stoer.
Uiteindelijk zijn kleine buikjes sneller vol dan die van mij en verlaat het kleine grut de tafel, op zoek naar de speelruimte. Die vinden ze gevuld met een soort boomhut op de begane grond en een racespel op een ouderwets videospel die je in Amerikaanse films ziet. Er zijn al wat andere kids en wordt het gespeel al snel te ruig voor onze kleinste. De jongens vermaken zich er wel even terwijl er aan tafel nog een worstje en een paar frietjes gedeeld worden.
Tegen zevenen maken we aanstalten om te vertrekken. De jongens moeten weer naar school morgen en de kleine dame begint wat onrustig en mopperig te worden. Er zijn inmiddels wat andere gezelschappen bijgekomen en, hoewel we allemaal in dezelfde hoek van het restaurant zitten en stiekem bijna alle tafels gevuld zijn, voelt het toch niet heel druk. Er is geen rij bij een wokkende chef waar je staat te wachten op je eigen bordje. Je komt alleen eens iemand tegen bij het buffet, maar bakken doe je zelf, in alle rust aan je eigen tafel.
Ik niet anders dan concluderen dat de avond een succes is.
Op de rekening staan drie kinderen en twee volwassenen en de drankjes die we gehad hebben. Nog geen € 100 en ik betaal zonder de bon te controleren. Het valt mijn vrouw op dat de kleinste eigenlijk gratis zou moeten zijn en met excuses krijgen we het bedrag van het derde kind terug. Uiteindelijk zijn we voor minder dan € 80 met twee volwassenen en drie kinderen uit eten geweest. Niet slecht!
Op weg terug naar huis kan ik niet anders dan concluderen dat de avond een succes is. Iedereen heeft het buikje lekker rond gegeten, heeft lol gehad in het zelf jagen en bakken van het diner en het is erg gezellig geweest. Zeker voor herhaling vatbaar dus. Mijn zus liet haar teleurstelling al merken dat ik haar niet had uitgenodigd, dus dat wordt binnenkort een reprise.