Huisje, boompje, babytje? Mar 18, 2020

Altijd gezellig, die gesprekken aan tafel. Neem nou deze tussen moeder en dochter (3).

Zeg, ik heb je nou al twee keer gezegd dat je met je vork en lepel moet eten. Ga dat nou ook eens doen.

"Weet je wel wie ik ben?"

Ja, jij bent mijn dochter. En jij hebt in mijn buik gewoond.

"In een huisje met een slaapkamer?"

Ja, zoiets. 

"En ook een huiskamer?"

Nee, zo veel ruimte is er niet. Je bedje stond in de huiskamer. Of je woonde in je slaapkamer. Kies maar.

Tot zo ver de tour van het huis. Opeens wordt haar broer wakker.

"Is dat hetzelfde huis als waar ik gewoond heb?"

Uhm, ja? Hoe veel huizen denk je dat er in mijn buik passen?

"Oh ja. Ik heb het verkocht, dat is waar ook."

Verkocht nog wel? Ten eerste heb je het gehuurd, en ten tweede was je contract op. Ik heb je er uit gezet.

"Maar... dan krijg je toch ook geen geld meer binnen?"

Goed punt, maar dat kreeg ik toch al niet. Ik kreeg er jouw liefde voor terug. En je poepluiers, maar dat is bijzaak.

Zijn zusje neemt het weer over.

"Mocht ik toen in het huis wonen?"

Ja, toen mocht jij er in.

"Maar, heb je mij er dan ook uit gezet?"

Ze kijkt ontzettend beteuterd. Want waarom zou iemand haar er uit willen zetten? Ze is de onschuld zelve!

Klopt, je werd te groot voor je bed, dus moest je in een babybedje.

Oké. Daarom dus. 

"Oh ja! Want nou kan je bij me komen liggen!"

Kijk. En dat noemen ze nou "Elk nadeel heb zijn voordeel" in het Cruijffiaans.