Je bent jong en je wilt wat Nov 3, 2021

'Iets willen' is iets van alle tijden. "Je bent jong en je wilt wat," zeggen ze al sinds 1975. Maar of je het nu over kinderen hebt, tieners of gegadigden voor de eerstvolgende lading midlife crisissen: het geldt voor iedereen.

Wij willen ook wat. En met wij bedoel ik hier mijn vrouw en ik. We willen dat de kinderen eens een keer luisteren. Ijdele hoop, ik weet het. Ik wil dat ik 's avonds na een lange dag werken de voordeur binnen stap en niet struikel over twee paar neergesmeten schoenen. Ik wil ook dat mijn zoon aanstaande vrijdag een fijne verjaardag heeft.

Maar we willen meer. Het huis, waar we sinds vorig jaar zomer in wonen, is nog steeds niet af. "Is een koophuis dan ooit af," hoor ik je vragen. Nee, waarschijnlijk niet. Maar het heeft 14 maanden geduurd voordat er 9 kozijnen en een garagedeur vervangen zijn. En er hangen nog steeds geen lampen in de bijkeuken. En er is ook nog steeds geen nieuwe bank. 

Dat ligt helemaal aan ons hoor. Want je kunt natuurlijk een schuurpapier pakken en een blik verf open trekken om die lelijke deuren te verven. Je kunt ook naar de Gamma fietsen en wat lampen op de kop tikken. Moet je het wel doen. 

Andere dingen kunnen we niet zelf. Een douchebak uit de badkamer halen bijvoorbeeld. We staan het liefste gewoon op de grond. Kleinere kans op uitglijden, nooit meer ruzie met een plakkerig douchegordijn... kortom, ideaal. En laten we eerlijk zijn, wat kan zoiets nou kosten? Vijf-, misschien zeven-en-een-half duizend? Ik bedoel, 't gaat over drie-en-een-halve vierkante meter...

We wandelen drie zaken binnen. Alle drie met de boodschap "we willen de douchebak er uit". Bij alle drie komt er vrij snel een 'ruwe schatting' naar voren. 

"Als u wilt dat wij het doen, dan kijkt u toch wel richting de €20.000."

Kleine nuance: we hebben dan een nieuwe badkamer. Volledig gestript, van de grond af opnieuw opgebouwd, inloopdouche, mooie tegels, elektrische verwarming. Alsof je in een wellness retreat staat te douchen. 

Ahum. Laat maar zitten.

We willen ook een overkapping aan de huiskamer. Kunnen we ook niet zelf, want ook al ben ik steeds handiger aan het worden, het gereedschap, de kracht en de technische bouwkennis heb ik er niet voor. En laten we eerlijk zijn, wat kan zoiets nou kosten? drie-, misschien vier- of vijfduizend? 

We maken een afspraak bij Verasol met als duidelijke hulpvraag "we willen een overkapping". Moet wel héél lichtdoorlatend zijn, want anders heb je in de huiskamer geen greintje daglicht meer. 

"Met deze configuratie komen jullie uit op €17.000."

Kleine nuance: die overkapping is inmiddels een heuse tuinkamer met een aluminium frame, glazen dak, spotjes, zonwering en glazen schuifwanden naar de tuin.

Maar toch: laat maar zitten. 

Het zal aan ons liggen. We maken niet duidelijk genoeg wat we willen. Of we laten ons te gemakkelijk omkletsen. Maar iets gaat er in het proces tussen "dit willen we" en "dit is de offerte" niet goed. 

Zo blijven we natuurlijk aan de gang. Volgende project dat we gaan oppakken is een nieuwe bank. Onze huidige wilde we eigenlijk niet eens meer meeverhuizen, want we zouden wel een nieuwe gaan kopen. Inmiddels zijn we een jaar verder en zitten er alleen nog maar meer en grotere scheuren in. Afgelopen zondag zouden we naar de Seats and Sofas rijden.

Maar we waren allebei moe en redelijk prikkelbaar. En als we op een goeie dag al met een ver(vijf)dubbeling van ons budget thuis komen, hoe duur gaat een bank dan wel niet worden als we chagrijnig zijn?

We gaan dus maar inzetten op realistischere doelen. Vrouwlief stort zich al een aantal weken op rij op de deuren. Strak in de lak staan ze inmiddels. Ik heb met zoonlief een plank van ruim 2 meter gehaald en aan de muur geschroefd in de bijkeuken, ook zo'n dingetje wat al maanden op de to-do lijst staat.

Vrijdag gaan we Chinees eten en bowlen. Vanochtend heb ik de twee aanwezige kinderen nog eens een keer herinnerd aan hoe fijn ik het vind om in een opgeruimd halletje binnen te komen. En gisteravond was de eerste les in de cursus "Waarde(n)vol communiceren met kinderen". Wie weet wat daar nog uit gaat komen...

Overigens, leuk detail? Ik heb er gisteravond twee kinderen een hele dikke knuffel gegeven en in positieve bewoordingen uitgelegd hoe fijn ik het vond om gewoon binnen te kunnen komen, zonder struikelpartijen. Met die communicatie zit het dus wel snor.