Kriebelpapa Mar 29, 2017

Waarschuwing: Heb je gemakkelijk last van plaatsvervangende jeuk, lees dan niet verder.

Je hebt wel eens van die dagen dat je denkt, 'wat heb ik nou weer fout gedaan.' En dan niet omdat je moeder je een veeg uit de pan heeft gegeven of je door je baas op het matje geroepen bent, maar meer zo in de trend van 'waar hebben we dit aan verdiend'.

Ach, zo erg is het nu ook weer niet hoor. Iedereen heeft er wel eens last van. Kriebels op je hoofd. Krabbelen, nog eens kriebelen, je mama die graag friemelt en dan er achter komen dat je een paar meelifters hebt. Van die leuke, kleine beestjes die veel eitjes leggen en een grote, happy family willen worden.

Op jouw hoofd.

Op de donderdag in de vakantie ontdekten we een stel van die kriebelaars op het, nog steeds wat kleurrijke carnavals-hoofd van mijn zoon toen ik hem ging ophalen om de tweede helft van de vakantie bij ons te vieren. Nou, dat ophalen ging hem dus niet worden. Hup, naar het Kruidvat, anti-luizen shampoo gehaald en direct wassen. Papa en mama ook, want je kunt nooit voorzichtig genoeg zijn. Een gezellige dag Minecraften met zijn beste vriendje zat er dus niet in, maar daarentegen werd het een gezellige dag met papa Disney Infinity-en.

"Maar ik wil zo graag naar papa toe!"

Ja schatje, dat snappen we. Maar met bonuszoon en dochterlief nog vrij van beestjes, wilden we het risico niet lopen. Hij begreep het gelukkig wel en vond het toch ook wel gezellig dat ik nu eens 'bij hem thuis' spelletjes kwam doen, in plaats van andersom.

De volgende ochtend leken de kleine vriendjes foetsie te zijn, dus vol goed vertrouwen en gewapend met een kam ben ik hem toch gaan halen. De daaropvolgende dagen waren, begrijpelijk, niet zo zorgeloos als gewenst, maar toch gezellig. En ach, een kammetje door het haar kan ook fijn zijn. Ook al moet het twee keer per dag.

En toen kwam zondagmorgen. Meneer in de auto en terug naar mama, want die had nog een verrassing voor hem.

"Is hij schoon?"

Het woord 'schoon' had een nieuwe betekenis gekregen de afgelopen drie dagen. Niet meer 'is hij onder de douche geweest' of 'heeft hij zijn billen goed afgepoetst'. Nee, deze nieuwe variant betrof een ernstigere aandoening. Eentje waar we zo snel mogelijk van af wilden.

Het voelde een beetje als een status-rapport. Alsof je voor Moneypenny staat die vraagt of je top-secret-double-oo-missie geslaagd is. Vol vertrouwen in mijn eigen kam-kwaliteiten bevestigde ik haar vraag met een volmondig ja.

Drie tellen later kon ik wel door de grond zakken.

Mijn ex zou mijn ex niet zijn als ze me niet zou controleren. Prima natuurlijk. Beetje jammer dat bij die controle nu net bleek dat ik mijn werk niet goed gedaan had en er toch nog een meeliftend ei(kel)tje zich onvermoeibaar vastklampte aan een blonde haar. "Wij regelen het wel," beloofde ze me. En ja, natuurlijk met zo'n stem waarvan je denkt 'waar is die schep'.

In de familie groepsapp heb ik direct het signalement doorgestuurd. Klein, hardnekkig, irritant. Na wat digitaal gevloek over de implicaties van dit kleine eitje ("we moeten bonuszoon en dochterlief ook controleren") kwam het hoge woord eruit.

"Bonus zoon zit helemaal vol!"

En bij thuiskomst - na een tweede stop bij het Kruidvat... Waarom ik heb ik geen klantenkaart in mijn portemonnee zitten!? - bleek dat 'helemaal' geen understatement was. Waar we bij zoon zelf een eitje of twintig vonden, kwam er bij bonuszoon gemakkelijk het tienvoudige uit. En naderhand bleek dat de papa van bonuszoon óók gezinsuitbreiding had.

Wat een opluchting! Het was dus geen fout in mijn kriebelkwaliteiten, maar een 'cross-contamination' van het laatste uur.

Vanaf dat moment ben ik een kriebelpapa. Gewapend met conditioner en een luizenkam nam ik bonuszoon rigoreus twee keer per dag onder handen. De resultaten waren verbluffend. Na de initiële ontpluizing bleven er maar afstammelingen door het afvoerputje verdwijnen. In twee weken tijd heb ik bonuszoon het zachtste haar gegeven wat hij ooit heeft gehad. In eerste instantie vond hij het maar vervelend, maar toen ik vertelde dat meisje en vrouwen het fijn vinden om met zo'n  zacht haar te friemelen, sloeg hij om.

"Oh, dus dan worden meisjes sneller verliefd op me?"

Ja schat, zeker weten. Nu ogen dicht, dan kan ik je haar uitspoelen.

Inmiddels is de semi-quarantaine periode voorbij en kunnen we opgelucht adem halen. En ik? Ik heb mijn roeping gevonden.

Ik word kriebelpapa. Zodra mijn kleine meid naar school gaat, meld ik me aan bij het defensieve leger ouders wat na iedere vakantie zich vrijwillig opoffert om onze kids met hand, tand en kam te verdedigen tegen kriebelende invasies. Ik word die coole papa die, na het kriebelen, in een handomdraai de dames uitrust met een heuse Elsa-vlecht en de heren in Elvissen of andere hippe gozers tovert. Pas maar op, mama's. Deze moderne papa zal het wel eens even regelen.