Nee, niet alle auto's zijn opeens uitgerust met airbags in de bumpers. Telefoons geven nog steeds geen stroomstoten als ze worden vastgehouden tijdens een snelheid van meer dan 10km/h. En er bestaan nog steeds fietsstraten waar auto's te gast zijn.
En toch, onze kids kunnen weer met een gerust hart naar de opvang. Waarom, hoor ik u denken? Nou, dat zal ik u meteen maar even vertellen.
Vanaf 1 maart 2018 - vorige week donderdag dus - heeft iedere volwassene die structureel aanwezig is tijdens de opvanguren van een gastouder een VOG. Een verklaring omtrent gedrag. Een papiertje waar op staat dat je niks stouts hebt gedaan, zeg maar. Zo'n briefje wat je van de doktor mee kreeg zodat je dat op school kon laten zien en je je niet de volgende ochtend om 8 uur hoefde te melden - maar dan voor volwassenen.
Oké, ik hoor je hersens kraken. Even op een rijtje: een gastouder is een pedagogisch opgeleide (vaak) dame die een of meerdere kinderen opvangt terwijl de ouders aan het werk zijn. Peuterspeelzaal 2.0, maar dan thuis. Opvanguren zijn dan uren waar tijdens er opvangkinderen aanwezig zijn en structureel is... Wacht, daar kom ik nog op terug.
Ik hoor het je namelijk al denken. Je aura straalt de vraag gewoon uit.
Jawel, dat is het altijd al geweest. Mijn lieftallige vrouw heeft een VOG. Die slaat nog geen vlieg dood, bij wijze van spreken. Ik heb er zelf ook eentje (een VOG - geen vlieg), ook al sla ik met alle liefde en plezier een mug dood."Maar, was dat altijd niet al zo?"
Had ik dat laatste nou maar niet gedaan, want de geleerde dames en heren hebben in opdracht van de Overheid van die dode mug een heeeeeeeeeeeeeele grote OLIFANT gemaakt, en zoals we van de Rolo reclames weten...
Anyway, ik dwaal af. Waar zit nou dan de crux? Niet in de VOG op zich, daar is niks mee. Maar in de definitie van het woordje 'structureel'.
Ik ben eerst eens gaan zoeken. Wat betekent 'structureel' volgens schrijvend Nederland?
Mijnwoordenboek.nl geeft als synoniem bijvoorbeeld geregeld. Geregeld geeft als synoniem dan weer dagelijks, op vaste tijden en regelmatig.
De vrienden van Van Dale omschrijft structureel met een voorbeeld: "structurele werkloosheid niet veroorzaakt door toevallige, tijdelijke omstandigheden"
Structureel lijkt dus vooral iets te zijn met, jawel, regelmaat en dus geen toevallige of tijdelijke omstandigheden. Laten we dit even goed onthouden.
Vervolgens komt de uitleg van de overheid en, geloof me, mijn lerares Nederlands had de schrijver hier een heel groot rood vraagteken gezet. Anyway, 'befehl ist befehl' of iets dergelijks.
Oké. Wacht. Daar staat dus, uhm... wat precies? Eén keer in de drie maanden, een half uur. Dat is dus niet veel."Als richtlijn geldt dat iemand structureel aanwezig is, als deze persoon minstens 1 keer in de 3 maanden een halfuur tijdens opvanguren op de opvanglocatie is."
Dat snap ik nog. Een schoonmaakster is inderdaad structureel aanwezig. De plan je in. Iedere vrijdagochtend tussen 10 en 12 poetst ze je badkamer, bijvoorbeeld."Voorbeelden hiervan zijn een schoonmaakster..."
Wacht, wat? Ten eerste, deze buurvrouw krijgt natuurlijk de 'neighbour of the year-award' voor liefste theeleut, want die komt welgeteld (minimaal) een keer per kwartaal een half uur lang even de koektrommel leeg eten."...of een buurvrouw die regelmatig tijdens opvanguren op bezoek komt."
Maar, als de buurvrouw weer lekker achter de geraniums zit, waar hebben we het dan eigenlijk over? Als je na gaat denken, moeten er dus héél veel (vooral) vrouwen (sorry, stereotypering op basis van persoonlijke ervaring) een bij meneer de Agent een briefje voor goed gedrag halen. Sticker erbij?
Ik bedoel, alle bezoekers van het theekransje op de eerste woensdag van de maand moeten er aan geloven. Mijn schoonmoeder die een keer in de week even langswipt om haar kleindochter in bad te komen doen, moet er aan geloven. Mijn schoonvader die dan gedwee op de bank zijn krantje zit te lezen, moet ook.
En dan gaat het me nog niet eens om het feit dat de bezoekers dus zelf allemaal zo'n VOG moeten aanvragen. En ja, natuurlijk, die kosten geld. Want er mag ook wel wat verdiend worden, toch?
Menig gastouder zal zich al stiekem beklagen over de kleine sociale cirkel waarin zij zich bewegen. Met drie kinderen op sleeptouw blijf je niet even gezellig kletsen op het schoolplein of ga je bij een vriendin een bakkie koffie doen. Op deze manier worden ze alleen nog maar verder in een eenzaam hoekje geduwd. Je moet al bijna entree gaan vragen aan je bezoekers om het voldoen aan deze nieuwe wet te kunnen bekostigen.
Vooruit dan, ik snap het. Echt waar, want ik gruwel net zo hard als ieder ander van de horrorverhalen over de kinderopvang en gemene (stief)ouders. Maar dan kom ik bij het volgende punt. Controle.
Hoe willen ze dit in 's Hemelsnaam gaan handhaven? Gaan er controleurs op pad? Als die vervolgens drie dames bij mijn vrouw naar binnen ziet gaan, gaat die dan door ons raam staan gluren met zijn stopwatch? Of belt hij (sorry, stereotypering - van de andere kant kan ik me geen vrouw voorstellen die hier aan mee zou werken) aan en eet hij gezellig een stukje taart mee, iedere vijf minuten schichtig op zijn horloge kijkend? En heeft die persoon dan zélf eigenlijk wel een VOG?
Of als een van de dames volgende week donderdag om half negen even mee naar huis loopt omdat haar zoontje gisteren de handschoenen is vergeten na zijn playdate, staat de controleur dan met zijn vinger te wijzen? "Houdt u rekening met de tijd mevrouw? U heeft nog drie minuten en zevenentwintig seconden over van uw tegoed."
Oh nee, ik weet het al. Na een half jaar beseft er zich inderdaad eentje dat dit misschien toch niet helemaal zo handig was. Weet je wat? We laten de gastouder even wat administratie bijhouden. Net zo makkelijk, hoeven ze dat daar in de hoge toren niet te doen. Ja, puik plan, doen we dat. Dan laten we ze gewoon van iedere volwassene noteren wanneer de persoon is geweest, met dag en tijdstip van aankomst en vertrek. Laten we de gast meteen even tekenen, een soort presentielijst. Doen ze in het bejaardentehuis ook toch? Of nee, ik bedoel de gevangenis. Ja, dat is het.
Als ik er alleen al denk, moet ik van de ene kant heel hard lachen en word ik van de andere kant in- en intriest. Überhaupt dat het nodig wordt geacht, maar daarnaast dat dit dan de oplossing moet zijn. Ik snap ook wel, ze moeten iets, maar kom op. Hoe veel slimme koppen telt Nederland nu? Is er niet een denktank die dit wat beter had kunnen uitdokteren?
Het zal allemaal wel. Ik heb me inmiddels aangemeld, schijnbaar vinden ze me lief genoeg. Het zal me allemaal benieuwen. In de tussentijd sla ik nog maar gewoon een mug plat en wacht ik geduldig op een volgende olifant.