We zijn nooit allemaal tegelijk klaar met eten. Meestal wachten we op onze kleuter, maar ook bonuszoon wil wel eens iets te veel genieten van zijn maaltijd.
En als er dan gewacht moet worden, wordt er gepraat. Er worden moppen verteld, over de dag gemopperd of verhalen verzonnen.
Dochterlief is de laatste tijd helemaal van de sprookjes. Ze wordt er mee wakker en gaat er mee naar bed.
Letterlijk, want ik heb een oplossing gevonden voor 20 minuten soebatten om haar eindelijk haar bed uit te krijgen - met een chagrijnige dame en ouders als gevolg.
Ik kruip tegenwoordig gewoon even bij haar in bed. Laat haar zelf het licht aan doen, lees 10 minuten een verhaaltje voor uit het Sprookjesboek van de Efteling en dan kan de dag beginnen.
Niet alleen heb ik wat quality time met m'n dochter, iedereen is ook veel relaxter én het bespaart 10 minuten opstarttijd. Als dat geen win-win-win is?
Het is dan ook niet zo vreemd dat ze zelf ook graag sprookjes verzint als ze de kans krijgt.
Die kunnen dan heel kort en persoonlijk zijn, zoals deze:
"Ik ga met Nielson trouwen, want hij heeft zooooooo'n mooie stem. En dan trek ik mijn mooiste kleren aan en zijn we heel gelukkig samen."
Precies. Kort en persoonlijk dus.
Heeft (of pakt) ze meer tijd, kan het natuurlijk ook uitgebreider en laat ze haar fantasie op de vrije loop. Oké, hier en daar doorspekt met een vleugje realiteit, maar dat maakt de pret er niet minder om.
Er was eens een prinses die graag wilde trouwen. Haar naam was Loesje. Maar ze zat opgesloten in een paleis en een slang hield de deur vast. Ze kon er dus niet uit.
Op een dag kwam er een ridder langs. Hij heette Hans en hij wilde wel met de prinses trouwen. Hij vocht met de slang en maakte hem dood. Toen kon de prinses de deur open maken. Ze waren heel blij en gingen trouwen.
's Nachts kwamen er kleine monstertjes uit het bos. Ze klommen door de open ramen naar binnen en haalde daar al het lekkere eten weg. Toen het licht werd, verstopte ze zich overal in het paleis.
's Ochtends wilde de prins en prinses gaan ontbijten. Maar er was niks lekkers meer te vinden. Ze gingen naar het dorp, maar het was Corona dus de ontbijtwinkel was dicht.
Toen gingen ze terug naar het paleis. De monstertjes hadden zich overal verstopt op donkere plekjes. De prins en prinses deden overal de lichten aan en toen zagen ze de monstertjes. Die maakten ze dood en zo konden ze hun eigen eten toch weer opeten.
Feb 24, 2021
Oma
Fantastic verhalen!