Kinderen luisteren niet. Gewoon, per definitie niet.
Het maakt niet eens uit wat je ze vraagt. Het kan zoiets simpels zijn als "doe de deur achter je kont dicht." Geen moeilijke vraag, zou je denken. Vooral niet als je hem zevenentwintig keer per dag stelt. Toch wordt het iedere keer weer vergeten.
Note to self: niet vergeten deurdrangers te bestellen.
Nee, je mag geen pakje drinken. Nee, dat betekent ook dat je het niet stiekem zelf uit de bijkeuken mag gaan halen.
Ja, je moet op je stoel blijven zitten zolang je bord nog niet leeg is. En ja, dat betekent ook dat we heel goed ons eigen drinken kunnen gaan halen, ook al is het heel behulpzaam van je dat jij het wil gaan doen.
Vergeet je pil niet. Ja, die pil waarvan ik je een half uur geleden ook al heb gezegd dat je die toen niet moest vergeten.
Dus nee, luisteren (en vervolgens onthouden) zit gewoon niet in het kinder-DNA.
En van de andere kant, ze kúnnen het wel heel goed.
"Maak je bord nog even leeg, er liggen nog allemaal stukjes broccoli op."
Op zich geen vreemd verzoek, toch? Pak je mes en vork, schep de restjes met je mes op je vork... hoef ik jullie niet uit te leggen.
Je kunt het natuurlijk ook op een andere manier interpreteren. Want als ze vervolgens met haar vork de restjes broccoli op het tafelkleed veegt, is het bord ook leeg. Precies zoals haar gevraagd werd.
"Ik ga even naar de WC. Als ik terug kom, heb jij je broek en je trui uitgedaan en je pyjama aan."
Hier ben ik al extra specifiek. Ik zeg namelijk expliciet dat het gaat om haar broek en trui die uit moeten, niet "je kleren". Uit ervaring kan ik namelijk vertellen dat ze dan vervolgens naakt de salsa staat te dansen in haar kamer, voordat de pyjama aan gaat. Uiteraard zonder eerst haar ondergoed weer aan te doen.
Maar, volgende keer toch nóg iets duidelijker zijn. Want tja, als je benen door je armsgaten passen en je je broek op je hoofd zet, heb je dan je pyjama ook aan?
Ach ja, zo blijven we lachen. Is het niet van de lol, dan is het wel van ongeloof.