Hoe was je badminton?
"Ik ben gefrustreerd."
Nou, dat is duidelijk. Bonuszoon is niet tevreden. Met de training, met zijn prestaties of met zijn medespelers, dat weten we nog niet. Vast een combinatie van.
"Ik heb helemaal niet veel gespeeld. We hebben alleen maar dingen gedaan die niks met badminton te maken hebben!"
Als je nou denkt dat hij heeft leren breien, alle hoofdsteden van Azië heeft zitten blokken of belastingaangifte moest doen, heb je het mis. De warming up (20 minuten van de anderhalf uur durende les) bestond uit rondjes rennen, sprintjes trekken en springen.
Heeft natuurlijk allemaal niks met badminton te maken...
"We moesten weer opslaan oefenen, maar dat kan ik al lang!"
Even, voor de beeldvorming, hij heeft 6 lessen gevolgd. Ja, hij kan een shuttle over het net wippen, maar ik zie nog regelmatig het net van hem winnen.
"Ik heb met 53-6 verloren met het partijtje."
Juist ja, daarom moet je dus juist trainen. Als je nou beter had kunnen opslaan...
"En met rond de tafel was ik twee keer als eerste en een keer als tweede af. De tweede keer omdat iemand anders vals speelde."
Kijk, dan heb je een reden om gefrustreerd te zijn. Want als jij af gaat omdat iemand anders je er, plat gezegd, aan naait, is dat niet eerlijk en niet fijn.
Van de andere kant, ook daar moet je mee leren om gaan.
We sturen hem naar boven. Ga al die frustraties er maar af douchen. Lekker insoppen en dan weg ermee.
Terwijl hij en zijn frustratie aftaaien, grinnik ik. Twee jaar geleden had ik dezelfde discussies met zoonlief.
Want ook voetballen kan enorm frustrerend zijn als je pas zes trainingen gehad hebt.