Ik heb mijn dochter pijn gedaan. Sloeg het keukenkastdeurtje tegen haar hoofd aan.
Het ging niet zo heel hard hoor. Ze hoefde niet te huilen. Keek me wel aan met zo'n blik van "wat doe jij nou?", maar verder niks.
In my defence, gisteren kon ik het kastje nog gewoon dicht doen. Terwijl ze naast me op het IKEA keukentrapje haar ontbijt op stond te snoepen, kwam ze met haar voorhoofd nog ruim onder de bovenste helft van de keuken.
Of was dat vorige week?
Of toch toen in september...
Ik weet het oprecht niet meer. Dagen en weken vliegen voorbij. Iedere periode van 24 uur is er wel iets nieuws dat ze weet, zegt of doet. En is ze weer een centimeter groter. Als dit zo door gaat, staat ze nog voor de jaarwisseling in het grote boek.
Nee, niet dat van die ouwe vent met zijn staf, maar in dat van Guinness.
Maar goed, terug naar de keuken. Terwijl ze naast me staat met die vragende blik, wrijf ik over haar achterhoofd. Een "sorry schatje" en een kusje, dan is het wel weer goed.
Samen koken we verder. De kip snij ik, zij doet hem in de pan en roert.
"Ik wil het water in de pan doen!"
Ze klinkt zelfverzekerd, ik ben wat terughoudender. Het is een liter kokend water. Allow me...
"Mag ik dan de rijst in het water doen?"
Vooruit dan, stuk minder gevaarlijk. Voorzichtig gieten, anders spettert het.
Zij roert de rijst, doet kruiden over de kip en giet de saus er over heen. Ze snijdt zelfs met een heus aardappelschilmesje -onder begeleiding van mijn handen- nog wat komkommer. Ze dekt de tafel en helpt alvast een beetje met de afwas.
En zo zitten we twintig minuten later aan tafel.
"Lekker gekookt papa."
Bedankt, maar eigenlijk moeten jullie vooral deze kleine chef hier bedanken. Want laten we eerlijk zijn, die heeft meer gedaan dan ik.
Ze glundert vervolgens onder alle lof en grijnst breed naar mij.
"Lekker gekookt ik!"
Drie jaar jong is ze. Vorige week was ze nog een baby'tje, deze week stoot ze haar hoofd als het keukenkastdeurtje open staat.
Time sure flies when you're having fun.
Nov 20, 2019
Marieke
Je draait je om en in plaats van dat ze in de box rustig ligt te spelen, danst ze als een dolle door de kamer. Ons kleine meisje wordt echt heel snel groot. Een beetje té snel... als je het mij vraagt. Blijf nog maar even klein meisje, ik kan je bijna niet bijhouden.