Klauter en Tuimel Jul 5, 2017

Vandaag even geen post van mij, maar de eerste gastpost. Natuurlijk van niemand minder dan de vrouw des huize zelve.

Dit is het verhaal van Klauter Kabouter en Tuimelaar

Klauter en Tuimel speelden gezellig samen op het kleed. Met de blokken, met de stapelbekers en met de Duplo dieren. De grootste lol. Totdat Klauter bedenkt dat hij toch eens even wil gaan kijken wat er allemaal op de bank staat. Dus hij draait zich om, kruipt naar de bank en grijpt met beide handjes de rand vast. Tuimel laat haar Duplo konijn vallen en richt haar aandacht op Klauter.

“Wat doe je?” vraagt ze. “Oh gewoon, staan.” antwoord Klauter.

Hij trekt zich op, zet zijn voetjes recht onder zich en gaat staan. Parmantig en trots kijkt hij uit over de bank, waar de knuffeldieren zich verstopt hebben. Tuimel kijkt vanaf het kleed, een beetje pips. Klauter kijkt op haar neer.

“Ik wil dat ook...” zegt Tuimel, die een sip lipje trekt, beteuterd. Even kijkt ze naar het konijn waar ze net zo fijn mee heeft gespeeld, het is opeens niet interessant meer. Staan, dat wil ik. Maar dan is ze vast besloten. Ik kan dat ook, denkt ze. Fier kruipt ze naar de bank, zet haar handjes tegen de rand en kijkt omhoog naar Klauter. "Zo?" vraagt ze. Klauter knikt.

Tuimel grijpt de rand van de bank vast, maar is niet sterk genoeg om zichzelf omhoog te trekken. Boem. Ze tuimelt terug op haar billen. Boze blikken. Bijna een traan.

“Probeer het eens bij de box.” stelt Klauter voor. Tuimel kijkt naar de box en kruipt erheen. Daar probeert ze het nog eens. Stevig vast pakken, voetjes eronder en dan... Staan!

“Jaaa!” roept ze enthousiast. Klauter kijkt trots, “Goed zo Tuimel.”

Vervolgens laat hij zich zakken, gaat zitten en kruipt ergens anders heen. Tuimel kijkt hem na.

“Waar ga je heen?” vraagt ze. “Oh, even in de keuken kijken.” zegt hij en draait zich om.

Wil ik ook, denkt Tuimel. Ze kijkt naar beneden, naar haar wankele beentjes. En nu...? Ze heeft net gezien hoe Klauter zichzelf heeft laten zakken. Tuimel buigt haar knie, verschuift haar handje en... Boem! Ze tuimelt achterover. Tranen, gemopper. Mama komt troosten. Een knuffel, een snelle kus.

Maar al snel is Tuimel alweer op weg. Achter Klauter aan.

Op naar het volgende avontuur.