Nou, poeh poeh. We zijn er. Bijna.
Wat een ramp is dat hele coronaquarantainegeneuzel (hét woord van 2020) zeg.
Niet zo zeer voor ons als volwassenen. Wij kunnen dat wel relativeren. Voorzichtig zijn, niet verspreiden, moeilijk moeilijk. En geloof me, ik kan relativeren als de besten. Een van mijn kwaliteiten. Maar na ruim een week heb ik toch écht wel weer eens zin om mijn vrouw ongegeneerd op haar bek te pakken, zoals dat zonder doekjes er omheen te winden heet.
Maar ja. Dát mag natuurlijk niet.
Een kleuter en een tiener... dat is toch een heel ander verhaal.
Die tiener is dan ook nog eens in rap tempo een puber aan het worden. Wij zien de bui al hangen: dit wordt een reuzegezellige week.
"Waarom moet ik iedere keer de vaatwasser uitruimen!?"
- Omdat je broer het huis niet in mag en je moeder haar kamer niet uit.
"Waarom moet ik iedere keer de tafel dekken!?"
- Omdat jij niet wil leren koken.
"Waarom moet ik de hele middag gamen!?"
Oh nee wacht, dat zou hij natuurlijk nooit zeggen.
De kleuter... Tja. Daarvan heb ik een nieuw tegeltje laten drukken. Je weet wel, zo'n oubollig Delfts blauw design dat in de WC hangt.
"Een goede partner brengt het beste in je naar boven.
Een goede kleuter het slechtste."
Het is een schat van een meid. Echt waar. Maar LUISTEREN? Dat kan ze echt niet.
Dat gaat hier ongeveer zo.
"Kom eens hier, dan poets ik je tanden."
Wachten... even wachten nog...
"Kom eens hier, dan poets ik je tanden - tweede keer."
En dan komt ze opeens verdraaid snel. Want als ik iets een derde keer moet vragen, weet ze dat ik geen verhaaltje voorlees.
Op zich is dat natuurlijk prima. Maar ik moet alles, ja ALLES, minimaal twee keer vragen.
Echt, ik kan daar zo chagrijnig van worden.
Het ergste is, ze vindt het nog best grappig. En ik stiekem ook. Want voor nummer 3.a tot 3.f komt ze bijvoorbeeld iedere keer de kamer in.
"Klaar!"
- Heb je alles gedaan?
"Ja, ik denk het?"
- Heb je billen gepoetst, doorgespoeld, WC-deksel dichtgedaan, handen gewassen, licht uit en deur dicht?
"Oh nee, vergeten!"
"Klaar!"
- Heb je doorgespoeld, WC-deksel dichtgedaan, handen gewassen, licht uit en deur dicht?
"Oh nee, nog 5 dingen te doen!"
"Klaar!"
- Heb je de WC-deksel dichtgedaan, handen gewassen, licht uit en deur dicht?
"Oh nee, nog 4 dingen te doen!"
Afijn. De rest kun je zelf wel verzinnen. En iedere keer giechelt ze schattig als een vrolijke kleuter terwijl ze terug naar de WC rent.
Dus ja, eigenlijk best wel grappig. Maar 7 keer op een dag (ze poept en plast wat af)? 7 dagen per week? Nee, dan houdt het een keer op.
Hetzelfde met het aan tafel blijven zitten. Ook dat is enorm leuk om te zien. Want bij ieder liedje wat ook maar iets weg heeft van een leuk liedje om op te dansen, springt ze van haar stoel en begint ze als een malle de beste danspasjes te vertonen. Ik lig geregeld in een deuk.
Maar het hoort niet. En een keer is leuk, tweede keer ook nog wel, maar bij de derde raak ik geïrriteerd. Want als de rest zo meteen al lang en breed klaar is, heeft zij nog een halve maaltijd op haar bord liggen. Blijf gewoon eens een keer zitten!
Doet ze dat? Tuurlijk niet.
Tegenwoordig ligt er een schort klaar. Als ze tijdens de lunch niet blijft zitten, doe ik haar 's avonds een schort om.
"Dat is toch niet zo erg?", hoor ik je denken.
Nee, maar dat schort heeft van die lange touwtjes op de rug. En die touwtjes passen prima om de stoel heen. En dan kan het kleine kleutertje opeens geen kant meer op.
En zo blijf ik maar consequent. Mama mag inmiddels van haar kamer af en helpt mee met aansturen, maar van een afstandje. Zo vormen we toch nog een team.
En kan die kleuter proberen wat ze wil, maar blijf ik nog steeds de baas.