Trouwen Jun 8, 2022

Mijn dochter gaat trouwen. 

"Ja, ooit" denk je dan. "Ze is pas 5." 

Daar denkt ze toch heel anders over. Het feest plan ze het liefst in augustus, nog net voor haar 6de verjaardag. Lekker in de zomer, dan staat het zwembad in de tuin en mag ze wat langer opblijven. 

Ik ben er nog niet helemaal achter of ik blij ben met mijn toekomstige schoonzoon. Hij komt regelmatig over de vloer en ze houden elkaar dan gezellig bezig. Of dat nou met de Playmobil, knuffels of modder is.

Maar netjes eten moet hij zeker nog leren. Als hij z'n boterham (met grillworst en hagelslag... 🤔) heeft gesmeerd, lijkt de botervloot op een maquette van de Rocky Mountains. En doorspoelen + handen wassen na een toiletbezoek hoeft schijnbaar niet. 

Volgens de jongedame zijn de twee "hartelijk verliefd" op elkaar. Ze knuffelen elkaar, geven elkaar kusjes en ze kriebelt zijn haren. Wie ben ik dan om haar geluk in de weg te staan vanwege wat, laten we zeggen, "ongewenst gedrag". 

Ach, zo hard zal het wel niet lopen. Haar grote broer had ook zo'n vriendinnetje. De hele basisschool zo'n beetje bij elkaar. Totdat de dame in kwestie zich in groep 8 wat meer begon te vormen en wat meer van hem begon te verwachten. Iets met, uhm... aandacht ofzo. 

Maar ja, jongeman had alleen aandacht voor z'n computergames. Dus zocht zijn vriendinnetje haar heil ergens anders. 

De moeder van haar andere broer gaat wel trouwen. Dat zei hij laatst, terwijl we met ons vijven in de auto zaten.

Bij dochterlief ontstond er meteen lichte paniek. 

"Gaan mama en papa dan uit elkaar, zodat papa weer met jouw mama kan trouwen?"

Nee, ho, wacht, dat gaan we dus niet doen. We zijn niet voor niks uit elkaar. Maar... wat dan? Want de mama van haar broer heeft geen vriendje. Dat weet ze. Ze woont wel samen met een vrouw, dat weet ze ook. 

"Gaan twee vrouwen trouwen? Dat kan toch helemaal niet?"

De verbazing, maar ook de twijfel waarmee ze dat zegt, is aandoenlijk. Grappig hoe een stereotype relatie zich toch al zo snel wortelt in een gedachte, ook al komt ze met enige regelmaat bij haar broer thuis en wordt er daar gewoon geknuffeld en gekust door de twee dames. 

"Natuurlijk wel, als je maar van elkaar houdt," legt mijn vrouw uit. "Alles kan!"

En daar ziet de kleine dame haar kans schoon.

Want ineens is haar vriendje een schim uit het verleden. Wordt de bruiloft in augustus geannuleerd. Hoef ik me geen zorgen meer te maken over mishandelde boterpakjes. 

"Echt waar? Yes! Dan kan ik toch met papa trouwen!"