Zelfredzaamheid Apr 29, 2020

Het is belangrijk om jezelf te kunnen onderhouden. Voor jezelf te kunnen zorgen, of het nou om hygiëne, eten of financiën gaat.

Dat is een proces dat je meekrijgt tijdens je opvoeding. Wij, als ouders, doen daarom hard ons best om zelfredzaamheid te creëren bij onze kroost.

Bij de oudste is dat, uhm... een uitdaging. Hij weet vaak wel wat er van hem verwacht wordt, maar het komt er simpelweg niet uit. Blijven opjagen, vragen wat hij ook alweer aan het doen was, dat soort dingen. 

Van de andere kant helpt hij wel vol enthousiasme mee met tafel dekken en afruimen en (met iets minder enthousiasme) de afwas. Daar krijgt hij immers zakgeld voor.

Het is af en toe aandoenlijk om zijn onzekerheid te zien en hem te zien stuntelen met alledaagse dingen. Een gekookt ei is bijvoorbeeld een uitdaging om te pellen en te eten. Want waar laat je de schilletjes? Hoe krijg je eigenlijk schilletjes? Het nemen van de eerste horde duurt vaak al een paar minuten. Moeilijk, moeilijk...

Zoonlief heeft vaak ook wat aansporing nodig. Minder enthousiast helpt hij mee met bovengenoemde taken, maar 'zakgeld' lijkt daarbij een magisch woord. Ook hij is verder snel afgeleid. Zal wel komen omdat het een jongetje is.

Hij is daarbij dan wel über zorgzaam voor zijn kleine zusje. Af en toe een tikkeltje té, maar hij doet echt zijn best. Zorgt voor haar ontbijt, smeert haar boterhammen en ze spelen graag samen. 

Maar persoonlijke hygiëne, dat is toch een uitdaging. De opdracht "ga maar douchen" wordt vaak beantwoord met een "waarom" en "heb je je handen gewassen" met een "nee". Nou, hollen dan.

En die kleine meid? 

Die weet van geen ophouden. Ze kan tegenwoordig zelf haar kamer uit 's morgens, want de deur zetten we 's nachts open voor haar. Dat scheelt het gebonk van een heipaal tegen de deur om half 8. 

Nadeel is dan wel dat je er alert op moet zijn. Want als ze eenmaal naar beneden is, moet je er snel achteraan. Geef haar drie minuten de tijd en ze heeft, met behulp van haar oude vertrouwde IKEA-krukje:

• een bord gepakt uit het bovenste kastje;
• de vleesdoos gepakt uit de koelkast;
• de rijstwafels gevonden;
• alles naar de tafel gesjouwd, drie rijstwafels belegd met grilworst en (bijna zonder te kruimelen) opgegeten.

Dat is mooi, want als je een van de jongens vraagt om een handdoek op te hangen op het hoogste haakje, staan ze je aan te kijken alsof je ze vraagt de Eiffeltoren op en neer te rennen. 

"Kan jij dat even doen? Ik kan daar niet bij."

-zucht-

Met de lunch pakt ze als eerste een ei van het schaaltje. Vraagt haar broer om een doekje, tikt het ei op tafel en rolt het met de vlakke hand op en neer. Binnen twee minuten is het ei gepeld en opgegeten. 

En oké, steevast moet je haar naar de keuken dirigeren om de handen te laten wassen na het eten (want tja, die vingers worden vies als je chocopasta van het mes afveegt). Maar als ze eenmaal in de keuken is, vermaakt ze zich 10 minuten met "het wassen van haar handen". En armen. En doet ze ook meteen een stuk afwas... 

Dus ja, zelfredzaamheid. Dat zit wel snor. In ieder geval bij die kleine van 3.

En met ons drietjes doen we daarom hard ons best om zelfredzaamheid te creëren bij onze jongens.