Moederdag May 13, 2020

Afgelopen zondag was het weer zo ver. Zo'n dag waar je helemaal geen zin in hebt.

Oh ik wel hoor, ik vind het wel leuk om mijn vrouw te verwennen. Maar de voorpret wordt ieder jaar minder.

Met mijn dochter heb ik geen probleem. Die heeft een doe-het-zelf pakketje meegekregen vanuit de kleuterklas. Een ketting van rietjes. Best leuk om te doen, vond zij ook.

Maar dan heb je nog twee jongens...

Met bonuszoon heb ik mazzel dit jaar. Moederdag valt na twee weken vakantie, waarvan hij de eerste week bij zijn papa is. Op dinsdag stuur ik hem een appje. Denk je aan moederdag? Op vrijdag stuur ik een herinnering. Laat je even weten of je mijn berichtje gelezen hebt? 

"Ik zal er aan denken."

Nou, daar moeten we dan maar op vertrouwen. Gelukkig komt hij op zondagmiddag thuis met een grote tas die vakkundig wordt weggewerkt. Hoera!

Zoonlief gaat ook prima. Op het voetbalveld snijd ik aan het begin van de vakantie het onderwerp aan. Hij verzekert me dat het allemaal goed komt: hij maakt met mama iets voor de bonusmama's en met bonusmama iets voor mama. 

"Dan kunnen wij lekker voetballen papa."

Kind naar mijn hart, dat jong.

Anderhalve week later staan we weer op datzelfde veld. Ik heb hem net opgehaald bij zijn mama en hij is tot zaterdag bij ons. Hetzelfde onderwerp komt weer aan bod. Wat zou hij gemaakt hebben voor zijn bonusmama?

"Oh! Helemaal vergeten!"

Oké, dat is jammer. Maar wat heeft hij dan voor zijn mama of andere bonusmama gemaakt?

Juist. Helemaal niks dus...

Wel potverjandriedubbeltjes!

Goed, gaan we regelen. Want hij heeft wel ideeën. Kan dus niet zo moeilijk zijn. Toch?

We zitten aan tafel. Overleggen de strategie. Schaven hier en daar wat bij. Hij vertelt wat hij gaat schrijven. Gaat tekenen. Klinkt goed. 

Dan pakt hij papier, een pen en begint te schrijven. Compleet iets anders dan wat hij me net vertelt. Oké, diepe zucht. Begin overnieuw. Ik schrijf wel voor, jij schrijft na.

Met potlood.

Afijn, de eerste kaart is geschreven. Op naar de tweede. En dan gaat het fout.

Want schrijven is moeilijk. Vooral als je het niet leuk vindt. En als je dan fout naar fout maakt en maar moet blijven gummen, volgen er vervolgens vanzelf wel tranen. 

Oké, pauze. We gaan morgen wel verder.

De dag daarna gaat het schrijven beter, maar moet kaart 1 nog steeds gekleurd worden. Er komt een kleurpotlood te voorschijn en een paar bloemetjes worden getekend. 

"Kijk, hij is klaar!"

Uhm... Nee. Vier gele bloemetjes op een A5-vel zijn écht niet genoeg. Kleur nog maar wat meer.

Uiteindelijk hebben 3 kinderen een cadeautje voor moederdag. Bonuszoon kostte me 2 appjes. Dochterlief een kwartier. 

En zoonlief? Die heeft mij twee keer anderhalf uur bezig gehouden.

Serieus, ik vind moeders echt geweldig hoor en ze verdienen alles wat ze krijgen. Maar wat een gedoe. Mijn vrouw ziet me in de keuken staan na mijn tweede knutselgevecht met mijn zoon. Gaat het wel goed met je?

"Ja hoor, komt wel goed. Maar doe me een lol: sla vaderdag alsjeblieft over dit jaar. Dat is mijn cadeautje voor moederdag."