Vaderdag 2021 Jun 30, 2021

Vandaag is het zondag. Vandaag een week geleden was het vaderdag. Toch vind ik vandaag veel leuker dan die zondag 7 dagen geleden.

Vandaag is het relaxed. Sterker nog, het hele weekend is relaxed. Op zaterdag hebben de meiden een dagje samen. 's Ochtends naar de verjaardag van een vriendin, 's middags een High Tea met de vrouwelijke kant van haar familie. No men allowed.

Ik rommel wat aan. 's Ochtends wandel ik naar een klein bos aan de andere kant van de voetbalvelden en kom terug met een aantal grote, stevige takken. 's Middags probeer ik daar een klimtoestel van te maken. Nee, niet voor de kinderen, maar voor de erwtenplanten. Ik graaf wat zand uit, verplaats wat plantjes, geef wat water en vermaak me prima.

Zondag is niet anders. We zetten een klein zwembadje neer en laten dochterlief haar gang gaan. Zelf rommelen we wat aan in de schuur, maken foto's om wat CD/DVD-kasten en een bureau op Marktplaats te zetten en genieten van het weer. 

Hoe anders was het vorige weekend. Uiteraard heb je dan twee jongens extra, waarvan de een op zaterdagmiddag moet voetballen en de ander 's avonds een fuif heeft. 's Middags komt er bezoek en dan moet je opeens frietjes bestellen, want eten koken zit er niet meer in als het wat uit loopt. En dan gaat het mis...

"Mijn buik voelt heel raar."

Oh nee toch, je gaat toch niet...

Jawel dus. Voordat je goed en wel door hebt wat er gebeurt, liggen er drie golven frietjes, frikandel en ranja in het bad en zit je op je knieën de vloer te schrobben om de stank weg te krijgen. 

Blijft het daarbij? 

Nee, natuurlijk niet. Want tussen acht uur 's avonds en zes uur 's morgens komen er nog 7 ladingen uit. De ene nog kleiner dan de andere, maar fijn is het niet.

Ook niet als je om half één 's nachts voor de zekerheid toch even de huisartsenpost wil raadplegen, maar na drie kwartier in de wacht gehangen te hebben moedeloos - en zonder antwoord - ophangt. 

Vaderdag begint op die manier behoorlijk brak. Gelukkig slaapt kleine meid uit en krijgt ze dus, samen met mij, ontbijt op bed. Verschil is alleen dat ik het opeet, en zij het er weer uit gooit.

Zoonlief gaat op de normale tijd, voor het avondeten, terug naar zijn mama. Bonuszoon gaat rond diezelfde tijd naar zijn papa om voor hem pannenkoeken te bakken. Ze laten ons achter met een ziek meisje. 

En terecht, zou ik ook gedaan hebben...

Vaderdag dit jaar mondt dus uit in een deceptie. Vorig jaar deed ik al een oproep om het af te schaffen. Had ik maar naar mezelf geluisterd.

Van de andere kant: een donderdag later zit ik uitgebreid met zoonlief te genieten van een heerlijk ijsje bij een prijswinnende ijssalon, nadat we eerst 2 uur ouderwets gegamed hebben. Want in plaats van een stropdas of scheermachine, wilde hij me graag trakteren op een ijsje.

Nou jongen, daar doe je me een veel groter plezier mee. Laten we hier dan maar wel een traditie van maken.